Pokonanie skrzyżowania ulic Kowalczyka z Modlińską staje się coraz większym wyzwaniem u kierowców. Dla całego kwartału jest to jedyny wyjazd w kierunku centrum z sygnalizacją świetlną. Ponad trzy tysiące nowych mieszkań, a infrastruktura drogowa nietknięta od dobrych dziesięciu lat. Jednopasmowa droga, która w godzinach porannego szczytu wygląda tak:
Głównym sprawcą są zbyt krótkie cykle zielonego światła wyświetlane na sygnalizatorach. Wyjazd z Kowalczyka w Modlińską jest możliwy tylko przez 15 sekund, co pozwala na przejazd maksymalnie ośmiu samochodów. Tymczasem każdego poranka korek osiąga długość 400 metrów zawijając się w ulicę Krzyżówki po horyzont. W godzinach porannego szczytu doliczyliśmy się ponad 1700 samochodów, a będzie jeszcze gorzej po ukończeniu ostatnich etapów osiedli Portu Żerań, Morelowa, Riviera Park. Do tego jeszcze zbliżająca się wielkimi krokami budowa nowej galerii handlowej Centrum Modlińska, której klienci bez wjazdu od Modlińskiej będą dogęszczać ruch na Kowalczyka o każdej porze dnia. Zarząd Dróg Miejskich w grudniu 2017 roku wydał 390 tyś zł na modernizację skrzyżowania. Dodano światła dla lewoskrętu z Modlińskiej, ale o lewoskręcie na Modlińską już zapomniano. Kardynalny błąd popełniono na etapie modernizacji Modlińskiej w 2010 roku, kiedy planowany początkowo węzeł Konwaliowa jako dwupoziomowy z estakadą i rozrządem skrętów w poziomie terenu na zasadzie wyspy centralnej został zarzucony. Głównym powodem była niska prognoza porannego szczytu szacowana na 990 pojazdów w 2030 roku, więc wariant tak rozbudowanego skrzyżowania był nieuzasadniony kosztowo. Prognoza ta była totalnie chybiona, kiedy obecne natężenie wynosi ponad 1700 samochodów i to z jednego kierunku od Kowalczyka.
Mieszkańcy są sami sobie winni, przecież jest komunikacja miejska
Takie stwierdzenie padło w trakcie jednej z konsultacji społecznych, które pokazało jak osoby decyzyjne nie mają świadomości czarnej dziury, którą jest Żerań na mapie komunikacyjnej. Tramwaj wzdłuż Modlińskiej rodzi się w bólach, obiecywany był w 2010 roku, a potem przed każdymi wyborami. Już tylko radny Marcin Korowaj próbuje posuwać temat naprzód, ale Tramwaje Warszawskie utknęły na etapie przygotowywania opisu zamówienia, zanim zaczną się ubiegać o decyzje środowiskowe.
Poza żłobkiem projektowym na Krzyżówki (dla matek powracających z urlopu macierzyńskiego) nie ma ani jednego publicznego przedszkola czy szkoły podstawowej w promieniu jednego kilometra dojścia pieszego wskazywanym w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy. Dzielnica nie spełniając tego warunku wymusza na mieszkańcach konieczność dowozu dziecka do placówki oświatowej własnym środkiem transportu. Ponad 1,5 kilometrowy spacer do najbliższej podstawówki przy Leszczynowej wzdłuż Modlińskiej bez ekranów akustycznych miłym nazwać nie można. Mieszkańcy zbierają podpisy pod petycją budowy szkoły na ostatnim skrawku wolnego placu, zanim miasto sprzeda to kolejnemu deweloperowi. Niedługo wakacje i połowa z nas wyjdzie z miasta co pozwoli trochę odetchnąć od korków. We wrześniu problem wróci ze zdwojoną siłą, bo będzie nas jeszcze więcej niż teraz po oddaniu kolejnych bloków mieszkalnych. Miasto anonsowało:
- przebudowę skrzyżowania Płochocińskiej ze Spedcyjną oraz wydłużenie Krzyżówki przez dewelopera Marvipol – brak
- rewitalizację Łopianowej przez dewelopera Atal – brak
- przedłużenie Morelowej do Łopianowej – brak
Władze miasta wykazują się wyjątkową nieporadnością w egzekwowaniu postanowień umów z deweloperami, którzy po zainkasowaniu środków od klientów zdają się zapominać o ciążących na nich zobowiązaniach. Już sam fakt zawierania przez urzędników umów bez kar umownych, gdzie inwestor prywatny deklaruje jedynie dobrą wolę wykonania infrastruktury drogowej na etapie starania się uzyskania pozwolenia na budowę, a w razie niewywiązania się z obietnic nie poniesie żadnej odpowiedzialność zakrawa o pomstę do nieba. Choć czego można oczekiwać, kiedy radny dzielnicy pracuje jednocześnie u dewelopera, a były wiceburmistrz reprezentuje kancelarię dewelopera biorącą udział w negocjacjach z obecnymi urzędnikami.
Zwycięska praca oraz zaproszenie na opracowanie dokumentacji projektowej należy do Fabryki Betonu Sosnowiec S.A. Jako jedyna wpisała się w naturalny proces urbanizacji terenów zielonych i odzyskiwaniem przez kierowców miejsca zagrabionego przez przyrodę. Nowatorska koncepcja PARKingu o powierzchni 593 arów pomieści blisko cztery tysiące samochodów. Jest to gwarancja wystarczającej liczby wolnych miejsc parkingowych dla gości pragnących spędzić chwilę na łonie natury. Przy rosnących jak grzyby po deszczu osiedlach mieszkaniowych i horrendalnych cenach u deweloperów za miejsca garażowe, tak rozległy darmowy parking docenią również okoliczni mieszkańcy. Wyciągnięto również lekcję z Bulwarów Wiślanych, które po każdym weekendzie toną w śmieciach. Zamiast dostawiać kolejne kubły zabierające cenne miejsca parkingowe, służby miejskie będą malować kredą na schodach proekologiczne hasła.
Wzdłuż nowych Bulwarów Żerańskich do dyspozycji spacerowiczów jest dostępna stacjonarna toaleta. Tu również pomysłodawcy projektu wyszli na przeciw oczekiwaniom społeczeństwa i w miejscu obskurnych toi toi ociekających plastikiem zaproponowali jedność z przyrodą. Dla panów brzózki, dla pań ustronne krzaki w pasie zieleni od ulicy Krzyżówki…
Stare Świdry to obszar położony między Wisłą, a ulicą Modlińską na warszawskim Tarchominie. Ścieżka rowerowa na łonie natury potrafi zapierać dech w piersiach o każdej porze roku. Od kilku tygodni trwają konsultacje społeczne w ramach projektu “Osiedla Warszawy”. Trójstronny dialog pomiędzy miastem, prywatnymi inwestorami oraz mieszkańcami to przepis na zrównoważony rozwój przestrzenny. Potencjał rozwojowy dawnych terenów przemysłowych może wkrótce stać się wielofunkcyjnym fragmentem stolicy. Aktywiści marzyli w tym miejscu o parku Piekiełko, ale szala przechyla się w stronę budownictwa mieszkaniowego z rządowego programu mieszkanie plus . Czy coś jeszcze może nas zaskoczyć?
Facebook 
Subskrybuj RSS